431 total views

Η κοινωνική υποστήριξη βοηθά στην ύφεση συμπτωμάτων της διπολικής διαταραχής μετά από κάποιο επεισόδιο

Παρόλο που η επίδραση και συσχέτιση της κοινωνικής υποστήριξης με ψυχικές διαταραχές όπως η κατάθλιψη έχουν μελετηθεί και διερευνηθεί αρκετά διεξοδικά, δεν συμβαίνει το ίδιο και στην περίπτωση της διπολικής διαταραχής. Τα τελευταία χρόνια, όμως, έρευνες έρχονται να καλύψουν αυτό το κενό και να επισημάνουν τη βαρύτητα της υποστήριξης του κοινωνικού περιβάλλοντος σε άτομα που πάσχουν από διπολική διαταραχή, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια των περιόδων που ο ασθενής δεν βρίσκεται σε κάποια κρίση.

Μία τέτοια έρευνα είναι του Lars Johnson και συνεργατών (2003), που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Bipolar Disorders η οποία και εξέτασε την επίδραση του κοινωνικού περιβάλλοντος στο δρόμο για την πλήρη ύφεση των συμπτωμάτων σε διπολικούς ασθενείς στις περιόδους μεταξύ επεισοδίων. Στην εν λόγω έρευνα, οι ερευνητές εξέτασαν 94 σταθεροποιημένους διπολικούς ασθενείς και μέτρησαν τα επίπεδα κοινωνικής υποστήριξης που αυτοί λάμβαναν με τη χρήση δύο διαφορετικών ερωτηματολογίων. Στα ερωτηματολόγια οι συμμετέχοντες αυτο-αξιολόγησαν το επίπεδο κοινωνικής υποστήριξης που οι ίδιοι θεωρούν πως λαμβάνουν.

Έχει υποστηριχθεί ότι είναι η υποκειμενική εμπειρία της κοινωνικής υποστήριξης που έχει μία προστατευτική επίδραση, παρά η πραγματική αντικειμενική υποστήριξη. (Johnson, 2003, σ. 135)

Τα αποτελέσματά τους έδειξαν ότι ασθενείς με σημαντικά μικρότερη κοινωνική υποστήριξη πέτυχαν μερική ύφεση συμπτωμάτων σε σχέση με εκείνους που πέτυχαν την πλήρη. Αντίστοιχα ασθενείς που υποτροπίασαν μετά την πάροδο ενός έτους οπότε και εξετάστηκαν εκ νέου από τους ερευνητές, είχαν λάβει σημαντικά λιγότερη κοινωνική υποστήριξη από εκείνους που δεν εμφάνισαν υποτροπή.

Με βάση τα αποτελέσματά τους οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα πως ασθενείς που παρουσιάζουν πλήρη ύφεση στην περίοδο μεταξύ διπολικών επεισοδίων, λαμβάνουν περισσότερη κοινωνική υποστήριξη από ασθενείς που δεν παρουσιάζουν μερική ύφεση. Επίσης τα αποτελέσματα υποδηλώνουν πως ασθενείς που έχουν λιγότερη υποστήριξη από το κοινωνικό τους περιβάλλον είναι πιο πιθανό να υποτροπιάσουν.

Ένα ακόμη ενδιαφέρον στοιχείο που προτείνουν οι ερευνητές, είναι ότι οι ασθενείς που είχαν σύντροφο όταν πρωτοεκδηλώθηκε η ασθένεια ήταν πιο πιθανό να φτάσουν στην πλήρη ύφεση μεταξύ επεισοδίων από εκείνους που δεν είχαν.

Πολλές επακόλουθες έρευνες έχουν επιβεβαιώσει τα αποτελέσματα του Johnson και έχουν ρίξει φως και σε άλλες πλευρές της επίδρασης του κοινωνικού περιβάλλοντος, όπως την κοινωνική στιγματοποίηση των διπολικών ασθενών.

Συμπερασματικά, έρευνες σαν αυτή αναδεικνύουν και υπογραμμίζουν την ιδιαίτερη σημασία του κοινωνικού περιβάλλοντος στην έκβαση και διαχείριση μιας ψυχικής διαταραχής, την καίρια επίδραση της κοινωνικής υποστήριξης στη θεραπευτική «μάχη» ενός ατόμου με τη διπολική διαταραχή.

Εσείς έχετε βιώσει στη ζωή σας την θετική επίδραση της κοινωνικής υποστήριξης;

Πηγές
Johnson, L., Lundström, O., Åberg‐Wistedt, A. and Mathé, A.A. (2003). Social support in bipolar disorder: its relevance to remission and relapse. Bipolar Disorders, 5: 129-137.

Πηγή: Ζάρναρης & Μάλλιαρης (2020) Η σημασία της κοινωνικής υποστήριξης στη διπολική διαταραχή; ΜanioΚatathlipsi.gr .

Ελεύθερη η αναδημοσίευση, ως έχει, με αναφορά στην πηγή.